Aktualności Las Perły dendroflory

Perły dendroflory Wzgórz Twardogórskich 2016. (15) “Sporna” sosna zwyczajna z Międzyborza Sycowskiego.

(15) “SPORNA” SOSNA ZWYCZAJNA Z MIĘDZYBORZA SYCOWSKIEGO

W lasach Międzyborza Sycowskiego, po których chodzę już prawie 30 lat, wciąż odnajduję nowe miejsca grzybowe oraz ciekawostki dendrologiczne. Czasami zastanawiam się, czy starczy mi życia, żeby je wszystkie odnaleźć, opisać i sfotografować. ;))

Co niezwykle urzeka mnie na tych terenach to duże zróżnicowanie w drzewostanie na stosunkowo niewielkim terenie, liczne skraje lasów, żwirownie, zaniedbane rowy, krzaki i inne tego typu miejsca, gdzie “diabeł mówi dobranoc”, a ja mówię dzień dobry. ;)) Dzisiaj opiszę “sporną” sosnę zwyczajną, która rośnie na pozór w typowym miejscu w środku lasów.

Miejsce, w którym rośnie “sporna” sosna to niewielki kawałek starego drzewostanu sosnowego. No, może prawie sosnowego, ponieważ poza dominującą w tym sektorze lasu sosną, można tam spotkać również dęby szypułkowe, brzozy, nieliczne świerki, lub dęby czerwone.

Sosny wyróżniają się tam swoją grubością, ponieważ przeciętne obwody pierśnicowe pni drzew, które tam rosną, wynoszą 160-180 cm. Co najmniej kilkanaście sosen ma charakter dwupniowości, co oznacza, że dwa drzewa (czasami więcej) wyrastają z jednego pnia (odziomka).

Jedynym powodem do niepokoju jest fakt, że ta część lasu ma charakter gospodarczy. Może się tak zdarzyć, że przyjadę pewnego dnia i zastanę tam pustkę. Póki co, las rośnie, a jedna z licznie rosnących tu sosen, bardzo mnie zaintrygowała i zaciekawiła.

To “sporna” sosna zwyczajna, która rośnie tuż obok miejsca, w którym jakichś czas tamu dokonano wycinki drzew, następnie posadzono młode drzewka i otoczono je drucianą siatką w celu ochrony przed obgryzającą młode pędy zwierzyną. Pierwsza rzecz, która wymaga wyjaśnienia to wymyślona przeze mnie nazwa tej sosny. Dlaczego “sporna”?

OBWÓD PIERŚNICOWY PNIA

Otóż dlatego, że jest ona prawdopodobnie zrostem dwóch sosen w jednym pniu. Jej “sporność” polega na tym, że drzewa do wysokości 132 centymetrów nad ziemią tworzą jedność (całość), dzięki czemu, możne je traktować jako pojedyncze drzewo. Ktoś może powiedzieć, że spojrzenie na “sporną sosnę” jak na jedno drzewo jest nieco naciągnięte.

Jednak zasady obowiązujące w dendrometrii, pozwalają traktować zrośnięte drzewa do wysokości co najmniej 130 centymetrów od najwyższego miejsca od podstawy pnia jako jedno drzewo.

Skoro “sporna” sosna (sosny) stanowią jedność do wysokości 132 centymetrów od najwyższego miejsca od podstawy pnia, to trzeba zdecydowanie podnieść, że oficjalnie traktuję “sporną sosnę” jako jedno drzewo, które wyróżnia się zdecydowanie grubością, czyli obwodem pierśnicowym pnia wśród całego towarzystwa sosnowego w tym lesie. A ten wynosi dokładnie 314 centymetrów, co – jak na sosnę rosnącą w lesie gospodarczym – jest naprawdę imponującym wynikiem.

Oglądając drzewo od podstawy pnia, widać, że drzewo jest w dobrej kondycji. Nie ma w sobie dziupli, nie widać na nim działalności grzybów pasożytniczych, ani murszu drzewnego. Za to w miejscu rozwidlenia się konarów, widać siewkę młodej brzozy, która sobie wykiełkowała jakiś czas temu, nadając drzewu wyjątkowy “certyfikat” solidarności między gatunkami iglastymi i liściastymi. ;))

Nie jest to zbyt często spotykany widok na sosnach, tym bardziej warto zwracać uwagę na takie “wybryki” natury, aby uświadomić sobie niezwykłość przyrodniczych kompozycji, które potrafi sobie wymyślić i ułożyć.

Dwa długie, wysmukłe i “oczyszczone” z gałęzi pnie “spornej” sosny, kilka metrów nad ziemią, rozchodzą się na jeszcze jeden przewodnik. Uszczegółowiając – oczywiście jeden z nich. Czyli tak naprawdę, “sporna sosna” składa się z trzech pni, z czego dwa można zauważyć na wysokości 132 centymetrów nad ziemią, a trzeci, o kilka metrów wyżej.

“Sporna sosna zwyczajna” jest klasycznym przykładem drzewa rosnącego w zwarciu, czyli konkurującego z otaczającymi ją drzewami o światło. Dlatego drzewo poszybowało w górę na ponad 30 metrów, a nie na grubość, tak, jak ma to miejsce w przypadku drzew rosnących na otwartej przestrzeni.

Pierwsze gałęzie “spornej” sosny zaczynają się bardzo wysoko, tak na oko – na wysokości 15-18 metrów. Korona “spornej” sosny jest obficie pokryta zielono-żywymi igłami. Drzewo wraz z otaczającymi ją innymi sosnami, tworzy urocze i klimatyczne miejsce, po którym chodzenie to czysta przyjemność. Drzewo jest dosyć trudne do odnalezienia, szczególnie bez namiarów GPS.

PODSUMOWANIE

1) “Sporna” sosna zwyczajna to bez wątpienia drzewo zasługujące na status perły dendroflory Wzgórz Twardogórskich, z uwagi na ponadprzeciętny obwód pierśnicowy pnia, wynoszący 314 cm. Jeżeli drzewo nie zostanie wycięte i nie wydarzy się po drodze nic przykrego (wichura, nagłe pogorszenie stanu zdrowia, itp.) to będzie sobie rosło w spokoju i leśnej ciszy na grubość i wysokość.

2) Być może, za kilkadziesiąt lat albo i jeszcze później, stanie się najgrubszą, międzyborską sosną o której wieść i legenda “pójdzie” w świat. ;)) Oby tak się stało. Następną perłą, którą opiszę będzie “Strumykowy” dąb szypułkowy z Bukowiny Sycowskiej, który rośnie w otoczeniu wielu ciekawych i okazałych drzew.

Podziel się na:
  • Facebook
  • Google Bookmarks
  • Twitter
  • Blip
  • Blogger.com
  • Drukuj
  • email

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.